Danish

edit

Etymology

edit

From Middle Low German kanēl, from Medieval Latin canella, diminutive of Latin canna (reed, cane).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /kaneːl/, [kʰaˈneːˀl]

Noun

edit

kanel c or n (singular definite kanelen or kanelet)

  1. cinnamon

Descendants

edit
  • Faroese: kanel
  • Icelandic: kanill

See also

edit

Faroese

edit

Etymology

edit

From Danish kanel, from Middle Low German kanēl, from Medieval Latin canella, diminutive of Latin canna (reed, cane).

Pronunciation

edit

Noun

edit

kanel n (genitive singular kanels, uncountable)

  1. cinnamon

Declension

edit
Declension of kanel (singular only)
n3s singular
indefinite definite
nominative kanel kanelið
accusative kanel kanelið
dative kaneli kanelinum
genitive kanels kanelsins

Middle English

edit

Noun

edit

kanel

  1. Alternative form of canel

Norwegian Bokmål

edit
 
Norwegian Wikipedia has an article on:
Wikipedia no

Noun

edit

kanel m (definite singular kanelen)

  1. cinnamon (a spice)

Norwegian Nynorsk

edit
 
Norwegian Nynorsk Wikipedia has an article on:
Wikipedia nn

Noun

edit

kanel m (definite singular kanelen)

  1. cinnamon (a spice)

Swedish

edit

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)

Noun

edit

kanel c

  1. cinnamon (spice)

Declension

edit
Declension of kanel 
Uncountable
Indefinite Definite
Nominative kanel kanelen
Genitive kanels kanelens

References

edit

Further reading

edit

Anagrams

edit