kapitularz

Polish

kapitularz

Etymology

Learned borrowing from Ecclesiastical Latin capitulārium. First attested in 1579.

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.piˈtu.laʂ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ka.piˈtu.lɒʂ/, /ka.piˈtu.lɒr̝/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ulaʂ
• Syllabification: ka‧pi‧tu‧larz

Noun

kapitularz m inan

1. (Christianity) chapter house (building attached to a cathedral, church, or monastery and used as a meeting place)
2. (chiefly in the plural, law) capitular (statement of church law and regulations in force in a given diocese)
   1. (more specifically, historical, law) capitular (body of law covering royal ordinances from the time of Charlemagne and his successors)

Declension

Declension of kapitularz

	singular	plural
nominative	kapitularz	kapitularze
genitive	kapitularza	kapitularzów/kapitularzy
dative	kapitularzowi	kapitularzom
accusative	kapitularz	kapitularze
instrumental	kapitularzem	kapitularzami
locative	kapitularzu	kapitularzach
vocative	kapitularzu	kapitularze

Further reading

• kapitularz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kapitularz in Polish dictionaries at PWN
• kapitularz in PWN's encyclopedia
• Dorota Adamiec (23.11.2022) “KAPITULARZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “kapitularz”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “kapitularz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “kapitularz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 245
• kapitularz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego