karabin

Polish

Etymology

Borrowed from French carabine.

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈra.bin/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -abin
• Syllabification: ka‧ra‧bin

Noun

karabin m inan

1. rifle

   Hypernyms: broń, oręż

Declension

Declension of karabin

	singular	plural
nominative	karabin	karabiny
genitive	karabinu	karabinów
dative	karabinowi	karabinom
accusative	karabin	karabiny
instrumental	karabinem	karabinami
locative	karabinie	karabinach
vocative	karabinie	karabiny

Derived terms

adjective

• karabinowy

 

nouns

• karabin maszynowy
• karabin szturmowy
• karabinek
• Kb

 

Further reading

• karabin in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• karabin in Polish dictionaries at PWN