karakuł

See also: karakul and Karakul

Polish

karakuł

Etymology

Borrowed from Uzbek, named after the town Qorakoʻl.

Pronunciation

• IPA^(key): /kaˈra.kuw/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -akuw
• Syllabification: ka‧ra‧kuł

Noun

karakuł m animal

1. karakul (breed of sheep)
2. leather made of the lamb of this sheep

Declension

Declension of karakuł

	singular	plural
nominative	karakuł	karakuły
genitive	karakuła	karakułów
dative	karakułowi	karakułom
accusative	karakuła	karakuły
instrumental	karakułem	karakułami
locative	karakule	karakułach
vocative	karakule	karakuły

Derived terms

adjective

• karakułowy

 

noun

• karakuły

 

Further reading

• karakuł in Polish dictionaries at PWN