keblem
Hungarian
editEtymology
editFrom the kebl- stem of kebel (“bosom”) + -em (“my”, possessive suffix).
Pronunciation
editNoun
editkeblem
Declension
editInflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | keblem | — |
accusative | keblemet | — |
dative | keblemnek | — |
instrumental | keblemmel | — |
causal-final | keblemért | — |
translative | keblemmé | — |
terminative | keblemig | — |
essive-formal | keblemként | — |
essive-modal | keblemül | — |
inessive | keblemben | — |
superessive | keblemen | — |
adessive | keblemnél | — |
illative | keblembe | — |
sublative | keblemre | — |
allative | keblemhez | — |
elative | keblemből | — |
delative | keblemről | — |
ablative | keblemtől | — |
non-attributive possessive - singular |
keblemé | — |
non-attributive possessive - plural |
kebleméi | — |