ketmek

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *kē(y)t-. Cognate with Turkish gitmek (“to go”)

Verb

ketmek

1. to go

Conjugation

Conjugation of ketmek (Northern)

infinitive			ketmek
gerund			ketme
repeated gerund1)			kete
temporal gerund			ketyatırğanda
non-future participle			ketken
future participle			ketecek
way of doing			ketip
			singular			plural
			first	second	third	first	second	third
indicative	present	simple	ketermen	ketersiñ	keter	ketermiz	ketersiz	keterler
		continuous	ketem	ketesiñ	kete	ketemiz	ketesiñiz	keteler
		perfect	ketgemen	ketgesiñ	ketgen	ketgemiz	ketgesiz	ketgenler
	past	simple	kettim	kettiñ	ketti	kettik	kettiñiz	kettiler
		continuous	ketedim	ketediñ	ketedi	ketedik	ketediñiz	ketediler
	future		ketecekmen	keteceksiñ	ketecek	ketecekmiz	keteceksiñiz	ketecekler
conditional			ketsem	ketseñ	ketse	ketsek	ketseñiz	ketseler
optative			keteyim	ketesiñ	kete	keteyik	ketesiz	keteler
imperative			–	ket	–	–	ketin	–
1)Only used for repeatings of a verb.