kieł

See also: kiel and Kiel

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъlъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkjɛw/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛw
• Syllabification: kieł

Noun

kieł m inan

1. fang, canine tooth, cuspid
2. (informal, proscribed) tusk

   Synonym: cios

Declension

Declension of kieł

	singular	plural
nominative	kieł	kły
genitive	kła	kłów
dative	kłowi	kłom
accusative	kieł	kły
instrumental	kłem	kłami
locative	kle	kłach
vocative	kle	kły

Related terms

adjectives

• bezkłowy
• kłowy

 

noun

• kiełek

 

verb

• kiełkować

 

Further reading

• kieł in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kieł in Polish dictionaries at PWN