kolokacja

Polish

Etymology

Borrowed from French collocation, from Latin collocātiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔ.lɔˈkat͡s.ja/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -at͡sja
• Syllabification: ko‧lo‧kac‧ja

Noun

kolokacja f

1. (linguistics) collocation (grouping or juxtaposition of words that commonly occur together)
2. (computing) co-location (service allowing multiple customers to locate and connect gear)

   Synonym: hoteling

Declension

Declension of kolokacja

	singular	plural
nominative	kolokacja	kolokacje
genitive	kolokacji	kolokacji/kolokacyj (archaic)
dative	kolokacji	kolokacjom
accusative	kolokację	kolokacje
instrumental	kolokacją	kolokacjami
locative	kolokacji	kolokacjach
vocative	kolokacjo	kolokacje

Derived terms

adjective

• kolokacyjny

 

verb

• kolokować

 

Related terms

adjective

• kolokatorski

 

nouns

• kolokator
• kolokatorka

 

Further reading

• kolokacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kolokacja in Polish dictionaries at PWN