kombinator
Polish edit
Etymology edit
From kombinować + -ator.
Pronunciation edit
Noun edit
kombinator m pers (female equivalent kombinatorka)
Declension edit
Declension of kombinator
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | kombinator | kombinatorzy/kombinatory (deprecative) |
genitive | kombinatora | kombinatorów |
dative | kombinatorowi | kombinatorom |
accusative | kombinatora | kombinatorów |
instrumental | kombinatorem | kombinatorami |
locative | kombinatorze | kombinatorach |
vocative | kombinatorze | kombinatorzy |
Further reading edit
- kombinator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- kombinator in Polish dictionaries at PWN
Serbo-Croatian edit
Pronunciation edit
Noun edit
kombìnātor m (Cyrillic spelling комбѝна̄тор)
- combiner, one who combines
- (computer science) combinator
Declension edit
Declension of kombinator
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | kombinator | kombinatori |
genitive | kombinatora | kombinatora |
dative | kombinatoru | kombinatorima |
accusative | kombinatora | kombinatore |
vocative | kombinatore | kombinatori |
locative | kombinatoru | kombinatorima |
instrumental | kombinatorom | kombinatorima |