konsubstancjalny

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin cōnsubstantiālis + -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔn.sup.stanˈt͡sjal.nɨ/
• Rhymes: -alnɨ
• Syllabification: kon‧sub‧stan‧cjal‧ny

Adjective

konsubstancjalny (not comparable, no derived adverb)

1. (philosophy, theology) consubstantial (identical in essence to someone or something)

   Synonym: współistotny

Declension

Declension of konsubstancjalny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	konsubstancjalny		konsubstancjalna	konsubstancjalne	konsubstancjalni	konsubstancjalne
genitive	konsubstancjalnego		konsubstancjalnej	konsubstancjalnego	konsubstancjalnych
dative	konsubstancjalnemu		konsubstancjalnej	konsubstancjalnemu	konsubstancjalnym
accusative	konsubstancjalnego	konsubstancjalny	konsubstancjalną	konsubstancjalne	konsubstancjalnych	konsubstancjalne
instrumental	konsubstancjalnym		konsubstancjalną	konsubstancjalnym	konsubstancjalnymi
locative	konsubstancjalnym		konsubstancjalnej	konsubstancjalnym	konsubstancjalnych

Further reading

• konsubstancjalny in Polish dictionaries at PWN