korzeń

Polish

korzenie

Etymology

From Proto-Slavic *kory.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɔ.ʐɛɲ/

• audio

  (file)

Noun

korzeń m inan (diminutive korzonek)

1. root (of a plant)

Declension

declension of korzeń

	singular	plural
nominative	korzeń	korzenie
genitive	korzenia	korzeni
dative	korzeniowi	korzeniom
accusative	korzeń	korzenie
instrumental	korzeniem	korzeniami
locative	korzeniu	korzeniach
vocative	korzeniu	korzenie

Derived terms

• korzeniowy

Further reading

• korzeń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• korzeń in Polish dictionaries at PWN