Swedish

edit

Etymology

edit

Deverbal from krypa in. First attested in 1769.

Noun

edit

krypin n

  1. hiding place
  2. (colloquial) pad, dwelling

Declension

edit
Declension of krypin 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative krypin krypinet krypin krypinen
Genitive krypins krypinets krypins krypinens

Further reading

edit