locutuleius
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /lo.kuː.tuˈleːi̯.us/, [ɫ̪ɔkuːt̪ʊˈɫ̪eːi̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /lo.ku.tuˈlej.us/, [lokut̪uˈlɛjus]
Adjective
editlocūtulēius (feminine locūtulēia, neuter locūtulēium); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | locūtulēius | locūtulēia | locūtulēium | locūtulēiī | locūtulēiae | locūtulēia | |
Genitive | locūtulēiī | locūtulēiae | locūtulēiī | locūtulēiōrum | locūtulēiārum | locūtulēiōrum | |
Dative | locūtulēiō | locūtulēiō | locūtulēiīs | ||||
Accusative | locūtulēium | locūtulēiam | locūtulēium | locūtulēiōs | locūtulēiās | locūtulēia | |
Ablative | locūtulēiō | locūtulēiā | locūtulēiō | locūtulēiīs | |||
Vocative | locūtulēie | locūtulēia | locūtulēium | locūtulēiī | locūtulēiae | locūtulēia |
Derived terms
editNoun
editlocūtulēius m (genitive locūtulēiī or locūtulēī); second declension
Declension
editSecond-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | locūtulēius | locūtulēiī |
Genitive | locūtulēiī locūtulēī1 |
locūtulēiōrum |
Dative | locūtulēiō | locūtulēiīs |
Accusative | locūtulēium | locūtulēiōs |
Ablative | locūtulēiō | locūtulēiīs |
Vocative | locūtulēie | locūtulēiī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
edit- “locutuleius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- locutuleius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- locutuleius in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016