mäntä
Finnish
editEtymology
editFrom Proto-Finnic *mäntä, borrowed from Proto-Baltic [Term?] (compare Latvian mente).
Pronunciation
editNoun
editmäntä
Declension
editInflection of mäntä (Kotus type 10*J/koira, nt-nn gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | mäntä | männät | ||
genitive | männän | mäntien | ||
partitive | mäntää | mäntiä | ||
illative | mäntään | mäntiin | ||
singular | plural | |||
nominative | mäntä | männät | ||
accusative | nom. | mäntä | männät | |
gen. | männän | |||
genitive | männän | mäntien mäntäin rare | ||
partitive | mäntää | mäntiä | ||
inessive | männässä | männissä | ||
elative | männästä | männistä | ||
illative | mäntään | mäntiin | ||
adessive | männällä | männillä | ||
ablative | männältä | männiltä | ||
allative | männälle | männille | ||
essive | mäntänä | mäntinä | ||
translative | männäksi | männiksi | ||
abessive | männättä | männittä | ||
instructive | — | männin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms
editcompounds
Related terms
editFurther reading
edit- “mäntä”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-03