magnetit
See also: Magnetit
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from French magnétite.
Noun edit
magnetit n (plural magnetite)
Declension edit
Declension of magnetit
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) magnetit | magnetitul | (niște) magnetite | magnetitele |
genitive/dative | (unui) magnetit | magnetitului | (unor) magnetite | magnetitelor |
vocative | magnetitule | magnetitelor |
Serbo-Croatian edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Noun edit
magnètīt m (Cyrillic spelling магнѐтӣт)
Declension edit
Declension of magnetit
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | magnètīt | magnetiti |
genitive | magnetíta | magnetita |
dative | magnetitu | magnetitima |
accusative | magnetit | magnetite |
vocative | magnetite | magnetiti |
locative | magnetitu | magnetitima |
instrumental | magnetitom | magnetitima |
References edit
- “magnetit” in Hrvatski jezični portal
Swedish edit
Noun edit
magnetit c
Declension edit
Declension of magnetit | ||||
---|---|---|---|---|
Uncountable | ||||
Indefinite | Definite | |||
Nominative | magnetit | magnetiten | — | — |
Genitive | magnetits | magnetitens | — | — |