magnidicus
Latin edit
Etymology edit
magnus (“large”) + dīcō (“I speak, utter”)
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /maɡˈni.di.kus/, [mäŋˈnɪd̪ɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /maɲˈɲi.di.kus/, [mäɲˈɲiːd̪ikus]
Adjective edit
magnidicus (feminine magnidica, neuter magnidicum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | magnidicus | magnidica | magnidicum | magnidicī | magnidicae | magnidica | |
Genitive | magnidicī | magnidicae | magnidicī | magnidicōrum | magnidicārum | magnidicōrum | |
Dative | magnidicō | magnidicō | magnidicīs | ||||
Accusative | magnidicum | magnidicam | magnidicum | magnidicōs | magnidicās | magnidica | |
Ablative | magnidicō | magnidicā | magnidicō | magnidicīs | |||
Vocative | magnidice | magnidica | magnidicum | magnidicī | magnidicae | magnidica |
References edit
- “magnidicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- magnidicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.