mallaitheoir

Irish

Etymology

From mallaigh (“curse”, verb) +‎ -óir (agent noun suffix).

Noun

mallaitheoir m (genitive singular mallaitheora, nominative plural mallaitheoirí)

1. curser, swearer; wicked person

   Synonyms: mallachtóir, mallaíodóir

Declension

Declension of mallaitheoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative mallaitheoir mallaitheoirí Vocative a mhallaitheoir a mhallaitheoirí Genitive mallaitheora mallaitheoirí Dative mallaitheoir mallaitheoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an mallaitheoir na mallaitheoirí Genitive an mhallaitheora na mallaitheoirí Dative leis an mallaitheoir don mhallaitheoir leis na mallaitheoirí

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
mallaitheoir	mhallaitheoir	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “mallaitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN