mandæde
Old English
editEtymology
editFrom mān (“shameful act; crime; wickedness”) + *dǣde, from Proto-Germanic *dēdiz (“doing”). Compare Old Saxon mēndādig, Old High German meintātig.
Pronunciation
editAdjective
editmāndǣde
- doing-evil; wicked; reprehensible
Declension
editDeclension of māndǣde — Strong
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | māndǣde | māndǣdu, māndǣdo | māndǣde |
Accusative | māndǣdne | māndǣde | māndǣde |
Genitive | māndǣdes | māndǣdre | māndǣdes |
Dative | māndǣdum | māndǣdre | māndǣdum |
Instrumental | māndǣde | māndǣdre | māndǣde |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | māndǣde | māndǣda, māndǣde | māndǣdu, māndǣdo |
Accusative | māndǣde | māndǣda, māndǣde | māndǣdu, māndǣdo |
Genitive | māndǣdra | māndǣdra | māndǣdra |
Dative | māndǣdum | māndǣdum | māndǣdum |
Instrumental | māndǣdum | māndǣdum | māndǣdum |
Declension of māndǣde — Weak