Latin

edit

Etymology

edit

From marceō (to wither) +‎ -ulentus (full of, abounding in). The ending -ulentus is usually suffixed to nouns, but this postclassical formation appears to be in analogy with other such adjectives.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

marculentus (feminine marculenta, neuter marculentum); first/second-declension adjective

  1. (post-classical) withered, feeble, faint

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative marculentus marculenta marculentum marculentī marculentae marculenta
Genitive marculentī marculentae marculentī marculentōrum marculentārum marculentōrum
Dative marculentō marculentō marculentīs
Accusative marculentum marculentam marculentum marculentōs marculentās marculenta
Ablative marculentō marculentā marculentō marculentīs
Vocative marculente marculenta marculentum marculentī marculentae marculenta

References

edit