marginalis
See also: marginális
Latin edit
Etymology edit
From margō, marginis (“margin”) + -ālis.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /mar.ɡiˈnaː.lis/, [märɡɪˈnäːlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mar.d͡ʒiˈna.lis/, [märd͡ʒiˈnäːlis]
Adjective edit
marginālis (neuter margināle); third-declension two-termination adjective
Declension edit
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | marginālis | margināle | marginālēs | marginālia | |
Genitive | marginālis | marginālium | |||
Dative | marginālī | marginālibus | |||
Accusative | marginālem | margināle | marginālēs marginālīs |
marginālia | |
Ablative | marginālī | marginālibus | |||
Vocative | marginālis | margināle | marginālēs | marginālia |
References edit
- marginalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- marginalis in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016