mendaciloquium
Latin
editEtymology
editFrom mendāx + loquor + -ium.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /men.daː.kiˈlo.kʷi.um/, [mɛn̪d̪äːkɪˈɫ̪ɔkʷiʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /men.da.t͡ʃiˈlo.kwi.um/, [men̪d̪ät͡ʃiˈlɔːkwium]
Noun
editmendāciloquium n (genitive mendāciloquiī or mendāciloquī); second declension
Declension
editSecond-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mendāciloquium | mendāciloquia |
Genitive | mendāciloquiī mendāciloquī1 |
mendāciloquiōrum |
Dative | mendāciloquiō | mendāciloquiīs |
Accusative | mendāciloquium | mendāciloquia |
Ablative | mendāciloquiō | mendāciloquiīs |
Vocative | mendāciloquium | mendāciloquia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
edit- “mendaciloquium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mendaciloquium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.