milczący

Polish

Etymology

From milczeć +‎ -ący.

Pronunciation

• IPA^(key): /milˈt͡ʂɔn.t͡sɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnt͡sɨ
• Syllabification: mil‧czą‧cy

Adjective

milczący (comparative bardziej milczący, superlative najbardziej milczący, derived adverb milcząco)

1. silent, speechless, mute

Declension

Declension of milczący (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	milczący		milcząca	milczące	milczący	milczące
genitive	milczącego		milczącej	milczącego	milczących
dative	milczącemu		milczącej	milczącemu	milczącym
accusative	milczącego	milczący	milczącą	milczące	milczących	milczące
instrumental	milczącym		milczącą	milczącym	milczącymi
locative	milczącym		milczącej	milczącym	milczących

Further reading

• milczący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• milczący in Polish dictionaries at PWN