minaci

Esperanto

Etymology

From Italian minacciare, from Vulgar Latin *mināciō (“threaten”). Compare French menacer, English menace.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• IPA^(key): [miˈnat͡si]
• Rhymes: -at͡si
• Hyphenation: mi‧na‧ci

Verb

minaci (present minacas, past minacis, future minacos, conditional minacus, volitive minacu)

1. to threaten, menace, be dangerous to

Conjugation

Conjugation of minaci present past future singular plural singular plural singular plural tense minacas minacis minacos active participle minacanta minacantaj minacinta minacintaj minaconta minacontaj acc. minacantan minacantajn minacintan minacintajn minacontan minacontajn passive participle minacata minacataj minacita minacitaj minacota minacotaj acc. minacatan minacatajn minacitan minacitajn minacotan minacotajn nominal active participle minacanto minacantoj minacinto minacintoj minaconto minacontoj acc. minacanton minacantojn minacinton minacintojn minaconton minacontojn nominal passive participle minacato minacatoj minacito minacitoj minacoto minacotoj acc. minacaton minacatojn minaciton minacitojn minacoton minacotojn adverbial active participle minacante minacinte minaconte adverbial passive participle minacate minacite minacote infinitive minaci imperative minacu conditional minacus

Derived terms

• minaca
• minace
• minaco

Italian

Adjective

minaci m or f

1. plural of minace

Anagrams

• camini, macini, manici, nimica

Latin

Adjective

minācī

1. dative/ablative masculine/feminine/neuter singular of mināx