minctio
Latin edit
Etymology edit
Derived from the root of mingō (“I urinate”) + -tiō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈmiːnk.ti.oː/, [ˈmiːŋkt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmink.t͡si.o/, [ˈmiŋkt̪͡s̪io]
Noun edit
mīnctiō f (genitive mīnctiōnis); third declension
Inflection edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mīnctiō | mīnctiōnēs |
Genitive | mīnctiōnis | mīnctiōnum |
Dative | mīnctiōnī | mīnctiōnibus |
Accusative | mīnctiōnem | mīnctiōnēs |
Ablative | mīnctiōne | mīnctiōnibus |
Vocative | mīnctiō | mīnctiōnēs |
Descendants edit
- Italian: minzione
References edit
- “minctio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- minctio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.