monstrator
Latin
editEtymology
editFrom mōnstrō (“to show, point out, indicate”) + -tor (“-er”).
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /monˈstraː.tor/, [mõːˈs̠t̪räːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /monˈstra.tor/, [monˈst̪räːt̪or]
Noun
editmōnstrātor m (genitive mōnstrātōris); third declension
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mōnstrātor | mōnstrātōrēs |
Genitive | mōnstrātōris | mōnstrātōrum |
Dative | mōnstrātōrī | mōnstrātōribus |
Accusative | mōnstrātōrem | mōnstrātōrēs |
Ablative | mōnstrātōre | mōnstrātōribus |
Vocative | mōnstrātor | mōnstrātōrēs |
Verb
editmōnstrātor
References
edit- “monstrator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “monstrator”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- monstrator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.