Latin

edit

Etymology

edit

From mors (death) + voluntāria (voluntary), literally meaning "voluntary death" or "willing death".

Pronunciation

edit

Noun

edit

mors voluntāria f (genitive mortis voluntāriae); third declension

  1. suicide
    • c. 117 CE, Tacitus, Annales 11.2:
      Ipsa ad perniciem Poppaeae festinat subditis qui terrore carceris ad voluntariam mortem propellerent.
      She (Messalina) is accelerating Poppaea's destruction by suborned agents that they might drive her with a great fear of prison to (commit) suicide.

Declension

edit
  • Third-declension noun with a first-declension adjective.
Case Singular Plural
Nominative mors voluntāria mortēs voluntāriae
Genitive mortis voluntāriae mortum voluntāriārum
Dative mortī voluntāriae mortibus voluntāriīs
Accusative mortem voluntāriam mortēs voluntāriās
Ablative morte voluntāriā mortibus voluntāriīs
Vocative mors voluntāria mortēs voluntāriae

Descendants

edit
  • German: Freitod (calque)