naczelny

Polish

Etymology

From na czele +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈt͡ʂɛl.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛlnɨ
• Syllabification: na‧czel‧ny

Adjective

naczelny (not comparable, derived adverb naczelnie)

1. chief, supreme

Declension

Declension of naczelny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	naczelny		naczelna	naczelne	naczelni	naczelne
genitive	naczelnego		naczelnej	naczelnego	naczelnych
dative	naczelnemu		naczelnej	naczelnemu	naczelnym
accusative	naczelnego	naczelny	naczelną	naczelne	naczelnych	naczelne
instrumental	naczelnym		naczelną	naczelnym	naczelnymi
locative	naczelnym		naczelnej	naczelnym	naczelnych

Related terms

nouns

• naczelnik

 

Noun

naczelny m animal

1. (nominalized, chiefly in the plural) primate (any mammal of the order Primates)

Declension

Declension of naczelny

	singular	plural
nominative	naczelny	naczelne
genitive	naczelnego	naczelnych
dative	naczelnemu	naczelnym
accusative	naczelnego	naczelne
instrumental	naczelnym	naczelnymi
locative	naczelnym	naczelnych
vocative	naczelny	naczelne

Further reading

• naczelny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• naczelny in Polish dictionaries at PWN