namiestnik

Polish

Etymology

From namiast +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈmjɛst.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛstɲik
• Syllabification: na‧miest‧nik

Noun

namiestnik m pers (female equivalent namiestnica)

1. (historical) intendant, governor-general, viceroy

   Synonym: wicekról

2. (obsolete) deputy, replacement, substitute

   Synonym: zastępca

Declension

Declension of namiestnik

	singular	plural
nominative	namiestnik	namiestnicy/namiestniki (deprecative)
genitive	namiestnika	namiestników
dative	namiestnikowi	namiestnikom
accusative	namiestnika	namiestników
instrumental	namiestnikiem	namiestnikami
locative	namiestniku	namiestnikach
vocative	namiestniku	namiestnicy

Derived terms

adjectives

• namiestniczy
• namiestnikowski

 

noun

• namiestnictwo

 

verb

• namiestnikować

 

Related terms

noun

• namiastka

 

Further reading

• namiestnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• namiestnik in Polish dictionaries at PWN