narzeczeństwo

Polish

Etymology

From narzeczony +‎ -stwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /na.ʐɛˈt͡ʂɛɲ.stfɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲstfɔ
• Syllabification: na‧rze‧czeń‧stwo

Noun

narzeczeństwo n

1. betrothal period, engagement

   Hypernym: okres

2. fiancés

   Synonym: narzeczeni

Declension

Declension of narzeczeństwo

	singular	plural
nominative	narzeczeństwo	narzeczeństwa
genitive	narzeczeństwa	narzeczeństw
dative	narzeczeństwu	narzeczeństwom
accusative	narzeczeństwo	narzeczeństwa
instrumental	narzeczeństwem	narzeczeństwami
locative	narzeczeństwie	narzeczeństwach
vocative	narzeczeństwo	narzeczeństwa

Related terms

adjectives

• narzeczeński

nouns

• narzeczenie
• narzeczona

Further reading

• narzeczeństwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• narzeczeństwo in Polish dictionaries at PWN