nazir

See also: Nazir, nazır, and nâzır

English

Etymology 1

Borrowed from Hindustani, from Classical Persian نَظِیر (nazīr), from Arabic نَظِير (naẓīr).

Noun

nazir (plural nazirs)

1. (historical) The custodian of a waqf, or Islamic endowment.
2. (historical) A native official in an Anglo-Indian court who served summonses, etc.

Further reading

• Henry Yule, A[rthur] C[oke] Burnell (1903) “nazir”, in William Crooke, editor, Hobson-Jobson […] , London: John Murray, […], page 621.

Etymology 2

See Nazir.

Noun

nazir (plural nazirs)

1. Alternative letter-case form of Nazir (“Nazarite, a Jew bound by vow to do certain things”)

Anagrams

• Nizar

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		назир
Abjad	classical sp	ناظر
	new sp	ناظیر

Etymology

Borrowed from Arabic نَاظِر (nāẓir). Cognate with Turkish nazır.

Pronunciation

• IPA^(key): [nɑːˈzir], [nɑːˈzir̥]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: na‧zir

Noun

nazir (definite accusative naziri, plural nazirlər)

1. minister (head of a government department)

   Seçkidən sonra o təhsil naziri təyin edildi.

   After the election, s/he was appointed education minister.

   Seçkidən sonra o təhsil naziri vəzifəsindən azad edildi.

   After the election, s/he was dismissed from the post of education minister.

   nazir vəzifəsi ― ministerial post

   baş nazir ― prime minister

   maliyyə naziri ― finance minister

   müdafiə naziri ― defence minister

Declension

Declension of nazir
	singular	plural
nominative	nazir	nazirlər
definite accusative	naziri	nazirləri
dative	nazirə	nazirlərə
locative	nazirdə	nazirlərdə
ablative	nazirdən	nazirlərdən
definite genitive	nazirin	nazirlərin

Possessive forms of nazir
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	nazirim	nazirlərim
sənin (“your”)	nazirin	nazirlərin
onun (“his/her/its”)	naziri	nazirləri
bizim (“our”)	nazirimiz	nazirlərimiz
sizin (“your”)	naziriniz	nazirləriniz
onların (“their”)	naziri or nazirləri	nazirləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	nazirimi	nazirlərimi
sənin (“your”)	nazirini	nazirlərini
onun (“his/her/its”)	nazirini	nazirlərini
bizim (“our”)	nazirimizi	nazirlərimizi
sizin (“your”)	nazirinizi	nazirlərinizi
onların (“their”)	nazirini or nazirlərini	nazirlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	nazirimə	nazirlərimə
sənin (“your”)	nazirinə	nazirlərinə
onun (“his/her/its”)	nazirinə	nazirlərinə
bizim (“our”)	nazirimizə	nazirlərimizə
sizin (“your”)	nazirinizə	nazirlərinizə
onların (“their”)	nazirinə or nazirlərinə	nazirlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	nazirimdə	nazirlərimdə
sənin (“your”)	nazirində	nazirlərində
onun (“his/her/its”)	nazirində	nazirlərində
bizim (“our”)	nazirimizdə	nazirlərimizdə
sizin (“your”)	nazirinizdə	nazirlərinizdə
onların (“their”)	nazirində or nazirlərində	nazirlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	nazirimdən	nazirlərimdən
sənin (“your”)	nazirindən	nazirlərindən
onun (“his/her/its”)	nazirindən	nazirlərindən
bizim (“our”)	nazirimizdən	nazirlərimizdən
sizin (“your”)	nazirinizdən	nazirlərinizdən
onların (“their”)	nazirindən or nazirlərindən	nazirlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	nazirimin	nazirlərimin
sənin (“your”)	nazirinin	nazirlərinin
onun (“his/her/its”)	nazirinin	nazirlərinin
bizim (“our”)	nazirimizin	nazirlərimizin
sizin (“your”)	nazirinizin	nazirlərinizin
onların (“their”)	nazirinin or nazirlərinin	nazirlərinin

Derived terms

• nazirlik (“ministry”)

Related terms

• mənzərə
• mənzur
• münazirə
• nəzarət
• nəzər
• nəzəriyyə

 

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic نَاظِر (nāẓir), via Ottoman Turkish ناظر.

Noun

nazir

1. minister

   Synonym: vezir

Declension

Declension of nazir

	singular	plural
nominative	nazir	nazirler
genitive	nazirniñ	nazirlerniñ
dative	nazirge	nazirlerge
accusative	nazirni	nazirlerni
locative	nazirde	nazirlerde
ablative	nazirden	nazirlerden

References

• Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk‎^[1], Simferopol: Dolya, →ISBN
• “nazir”, in Luğatçıq (in Russian)

French

Noun

nazir m (plural nazirs)

1. Nazirite

   Synonyms: nazirite, naziréen

Further reading

• “nazir”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.

Romanian

Noun

nazir m (plural naziri)

1. Alternative form of nazâr

Declension

Declension of nazir

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) nazir	nazirul	(niște) naziri	nazirii
genitive/dative	(unui) nazir	nazirului	(unor) naziri	nazirilor
vocative	nazirule		nazirilor