Finnish edit

Etymology edit

normi +‎ -ttaa

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈnormitːɑːˣ/, [ˈno̞rmit̪ːɑ̝ː(ʔ)]
  • Rhymes: -ormitːɑː
  • Syllabification(key): nor‧mit‧taa

Verb edit

normittaa

  1. (transitive) to standardise/standardize
  2. (transitive) to normalise/normalize

Conjugation edit

Inflection of normittaa (Kotus type 53*C/muistaa, tt-t gradation)
indicative mood
present tense perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. normitan en normita 1st sing. olen normittanut en ole normittanut
2nd sing. normitat et normita 2nd sing. olet normittanut et ole normittanut
3rd sing. normittaa ei normita 3rd sing. on normittanut ei ole normittanut
1st plur. normitamme emme normita 1st plur. olemme normittaneet emme ole normittaneet
2nd plur. normitatte ette normita 2nd plur. olette normittaneet ette ole normittaneet
3rd plur. normittavat eivät normita 3rd plur. ovat normittaneet eivät ole normittaneet
passive normitetaan ei normiteta passive on normitettu ei ole normitettu
past tense pluperfect
person positive negative person positive negative
1st sing. normitin en normittanut 1st sing. olin normittanut en ollut normittanut
2nd sing. normitit et normittanut 2nd sing. olit normittanut et ollut normittanut
3rd sing. normitti ei normittanut 3rd sing. oli normittanut ei ollut normittanut
1st plur. normitimme emme normittaneet 1st plur. olimme normittaneet emme olleet normittaneet
2nd plur. normititte ette normittaneet 2nd plur. olitte normittaneet ette olleet normittaneet
3rd plur. normittivat eivät normittaneet 3rd plur. olivat normittaneet eivät olleet normittaneet
passive normitettiin ei normitettu passive oli normitettu ei ollut normitettu
conditional mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. normittaisin en normittaisi 1st sing. olisin normittanut en olisi normittanut
2nd sing. normittaisit et normittaisi 2nd sing. olisit normittanut et olisi normittanut
3rd sing. normittaisi ei normittaisi 3rd sing. olisi normittanut ei olisi normittanut
1st plur. normittaisimme emme normittaisi 1st plur. olisimme normittaneet emme olisi normittaneet
2nd plur. normittaisitte ette normittaisi 2nd plur. olisitte normittaneet ette olisi normittaneet
3rd plur. normittaisivat eivät normittaisi 3rd plur. olisivat normittaneet eivät olisi normittaneet
passive normitettaisiin ei normitettaisi passive olisi normitettu ei olisi normitettu
imperative mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. 1st sing.
2nd sing. normita älä normita 2nd sing.
3rd sing. normittakoon älköön normittako 3rd sing. olkoon normittanut älköön olko normittanut
1st plur. normittakaamme älkäämme normittako 1st plur.
2nd plur. normittakaa älkää normittako 2nd plur.
3rd plur. normittakoot älkööt normittako 3rd plur. olkoot normittaneet älkööt olko normittaneet
passive normitettakoon älköön normitettako passive olkoon normitettu älköön olko normitettu
potential mood
present perfect
person positive negative person positive negative
1st sing. normittanen en normittane 1st sing. lienen normittanut en liene normittanut
2nd sing. normittanet et normittane 2nd sing. lienet normittanut et liene normittanut
3rd sing. normittanee ei normittane 3rd sing. lienee normittanut ei liene normittanut
1st plur. normittanemme emme normittane 1st plur. lienemme normittaneet emme liene normittaneet
2nd plur. normittanette ette normittane 2nd plur. lienette normittaneet ette liene normittaneet
3rd plur. normittanevat eivät normittane 3rd plur. lienevät normittaneet eivät liene normittaneet
passive normitettaneen ei normitettane passive lienee normitettu ei liene normitettu
Nominal forms
infinitives participles
active passive active passive
1st normittaa present normittava normitettava
long 1st1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st normittaakseni normittaaksemme
2nd normittaaksesi normittaaksenne
3rd normittaakseen
normittaaksensa
past normittanut normitettu
2nd inessive2 normittaessa normitettaessa agent3 normittama
Possessive forms
Person sing. plur.
1st normittaessani normittaessamme
2nd normittaessasi normittaessanne
3rd normittaessaan
normittaessansa
negative normittamaton
instructive normittaen 1) Used only with a possessive suffix.

2) Usually with a possessive suffix (active only).
3) Usually with a possessive suffix. Not used with intransitive verbs. Distinct from nouns with the -ma suffix and third infinitive forms.
4) Some uses of the verbal noun are called the 'fourth infinitive' by certain sources (more details).
* The third-person singular indicative form normittaa does not exhibit final gemination,
unlike the first infinitive (the lemma form), even though they are spelled identically.

3rd inessive normittamassa
elative normittamasta
illative normittamaan
adessive normittamalla
abessive normittamatta
instructive normittaman normitettaman
4th4 verbal noun normittaminen
5th1
Possessive forms
Person sing. plur.
1st normittamaisillani normittamaisillamme
2nd normittamaisillasi normittamaisillanne
3rd normittamaisillaan
normittamaisillansa

Derived terms edit

Further reading edit