novilunium
Latin edit
Etymology edit
Derived from novus (“new”) + lūna (“the Moon”) + -ium (abstract noun-forming suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /no.u̯iˈluː.ni.um/, [nou̯ɪˈɫ̪uːniʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /no.viˈlu.ni.um/, [noviˈluːnium]
Noun edit
novilūnium n (genitive novilūniī or novilūnī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | novilūnium | novilūnia |
Genitive | novilūniī novilūnī1 |
novilūniōrum |
Dative | novilūniō | novilūniīs |
Accusative | novilūnium | novilūnia |
Ablative | novilūniō | novilūniīs |
Vocative | novilūnium | novilūnia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).