obezwładnienie
Polish
editEtymology
editFrom obezwładnić + -enie.
Pronunciation
editNoun
editobezwładnienie n
- verbal noun of obezwładnić; incapacitation, subdual
- paralysis, incapacity (state of being unable to act)
- Synonym: paraliż
Declension
editDeclension of obezwładnienie
singular | |
---|---|
nominative | obezwładnienie |
genitive | obezwładnienia |
dative | obezwładnieniu |
accusative | obezwładnienie |
instrumental | obezwładnieniem |
locative | obezwładnieniu |
vocative | obezwładnienie |
Further reading
edit- obezwładnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obezwładnienie in Polish dictionaries at PWN