oblubieniec

Polish

Etymology

From oblubiony +‎ -ec.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔbluˈbjɛɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛt͡s
• Syllabification: o‧blu‧bie‧niec

Noun

oblubieniec m pers (female equivalent oblubienica)

1. (dated, literary) betrothed, fiancé

   Synonym: narzeczony

2. (dated, literary) bridegroom, groom (man in the context of his own wedding; one who is going to marry or has just been married)

   Synonyms: młody, nowożeniec, pan młody

3. (dated, literary, in the plural) newlyweds (newly married couple)

   Synonyms: młoda para, młodzi, nowożeńcy, państwo młodzi

Declension

Declension of oblubieniec

	singular	plural
nominative	oblubieniec	oblubieńcy/oblubieńce (deprecative)
genitive	oblubieńca	oblubieńców
dative	oblubieńcowi	oblubieńcom
accusative	oblubieńca	oblubieńców
instrumental	oblubieńcem	oblubieńcami
locative	oblubieńcu	oblubieńcach
vocative	oblubieńcze	oblubieńcy

Further reading

• oblubieniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oblubieniec in Polish dictionaries at PWN