obrażenie

Polish

Etymology

From obrazić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔb.raˈʐɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: ob‧ra‧że‧nie

Noun

obrażenie n

1. (uncountable) verbal noun of obrazić
2. (countable, pathology, chiefly in the plural) injury

   Kierowca odniósł w wypadku poważne obrażenia. ― The driver suffered serious injury in the accident.

Declension

Declension of obrażenie

	singular	plural
nominative	obrażenie	obrażenia
genitive	obrażenia	obrażeń
dative	obrażeniu	obrażeniom
accusative	obrażenie	obrażenia
instrumental	obrażeniem	obrażeniami
locative	obrażeniu	obrażeniach
vocative	obrażenie	obrażenia

Further reading

• obrażenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obrażenie in Polish dictionaries at PWN