obuoczny

Polish

Etymology

From obu- +‎ oko +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.buˈɔt͡ʂ.nɨ/
• Rhymes: -ɔt͡ʂnɨ
• Syllabification: o‧bu‧ocz‧ny

Adjective

obuoczny (not comparable, derived adverb obuocznie)

1. (relational) binocular (pertaining to or seeing with both eyes)

   widzenie obuoczne ― binocular vision

Declension

Declension of obuoczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	obuoczny		obuoczna	obuoczne	obuoczni	obuoczne
genitive	obuocznego		obuocznej	obuocznego	obuocznych
dative	obuocznemu		obuocznej	obuocznemu	obuocznym
accusative	obuocznego	obuoczny	obuoczną	obuoczne	obuocznych	obuoczne
instrumental	obuocznym		obuoczną	obuocznym	obuocznymi
locative	obuocznym		obuocznej	obuocznym	obuocznych

Further reading

• obuoczny in Polish dictionaries at PWN