odcizit

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech otcuziti. By surface analysis, od- +‎ cizí +‎ -it.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈʔɔtt͡sɪzɪt]

Verb

odcizit pf (imperfective odcizovat)

1. to estrange, to alienate
2. to steal

   Synonym: ukrást

Conjugation

Conjugation

Infinitive	odcizit, odciziti	Active adjective	odcizivší
Verbal noun	odcizení	Passive adjective	odcizený

Present forms	indicative		imperative
	singular	plural	singular	plural
1st person	odcizím	odcizíme	—	odcizme
2nd person	odcizíš	odcizíte	odciz	odcizte
3rd person	odcizí	odcizí	—	—

The verb odcizit does not have present tense and the present forms are used to express future only.

Participles	Past participles		Passive participles
	singular	plural	singular	plural
masculine animate	odcizil	odcizili	odcizen	odcizeni
masculine inanimate		odcizily		odcizeny
feminine	odcizila		odcizena
neuter	odcizilo	odcizila	odcizeno	odcizena

Transgressives	present	past
masculine singular	—	odciziv
feminine + neuter singular	—	odcizivši
plural	—	odcizivše

Derived terms

• odcizení

 

Related terms

• cizí
• zcizit

 

Further reading

• “odciziti”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935-1957
• “odciziti”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “odcizit”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)