odkładacz
Polish edit
Etymology edit
From odkładać + -acz. First attested in 1588.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /ɔtˈkwa.dat͡ʂ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ɔtˈkɫa.dat͡ʂ/
- Rhymes: -adat͡ʂ
- Syllabification: od‧kła‧dacz
Noun edit
odkładacz m pers
- (obsolete) procrastinator
- Synonym: prokrastynator
Declension edit
Declension of odkładacz
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | odkładacz | odkładacze |
genitive | odkładacza | odkładaczy |
dative | odkładaczowi | odkładaczom |
accusative | odkładacza | odkładaczy |
instrumental | odkładaczem | odkładaczami |
locative | odkładaczu | odkładaczach |
vocative | odkładaczu | odkładacze |
Related terms edit
adjectives
adverb
nouns
verbs
References edit
Further reading edit
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “odkładacz”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “odkładacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “odkładacz”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 608
- odkładacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego