odroczenie

Polish

Etymology

From odroczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔd.rɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: od‧ro‧cze‧nie

Noun

odroczenie n

1. (uncountable) verbal noun of odroczyć
2. (countable, law) stay, postponement, respite, deferment

Declension

Declension of odroczenie

	singular	plural
nominative	odroczenie	odroczenia
genitive	odroczenia	odroczeń
dative	odroczeniu	odroczeniom
accusative	odroczenie	odroczenia
instrumental	odroczeniem	odroczeniami
locative	odroczeniu	odroczeniach
vocative	odroczenie	odroczenia

Related terms

verbs

• odraczać impf
• odroczyć pf

 

Further reading

• odroczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odroczenie in Polish dictionaries at PWN