okucie

Polish

Etymology

From okuć +‎ -cie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈku.t͡ɕɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕɛ
• Syllabification: o‧ku‧cie

Noun

okucie n

1. (uncountable) verbal noun of okuć
2. (countable) any metal fitting or adornment; ferrule

Declension

Declension of okucie

	singular	plural
nominative	okucie	okucia
genitive	okucia	okuć
dative	okuciu	okuciom
accusative	okucie	okucia
instrumental	okuciem	okuciami
locative	okuciu	okuciach
vocative	okucie	okucia

Further reading

• okucie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• okucie in Polish dictionaries at PWN