oscillatio
Latin edit
Etymology edit
From ōscillō (“to swing”) + -tiō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /oːs.kilˈlaː.ti.oː/, [oːs̠kɪlˈlʲäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /oʃ.ʃilˈlat.t͡si.o/, [oʃːilˈlät̪ː͡s̪io]
Noun edit
ōscillātiō f (genitive ōscillātiōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ōscillātiō | ōscillātiōnēs |
Genitive | ōscillātiōnis | ōscillātiōnum |
Dative | ōscillātiōnī | ōscillātiōnibus |
Accusative | ōscillātiōnem | ōscillātiōnēs |
Ablative | ōscillātiōne | ōscillātiōnibus |
Vocative | ōscillātiō | ōscillātiōnēs |
Descendants edit
- Catalan: oscil·lació
- French: oscillation
- Galician: oscilación
- Italian: oscillazione
- Occitan: oscillacion
- Portuguese: oscilação
- Romanian: oscilație
- Russian: осцилляция (oscilljacija)
- Spanish: oscilación
References edit
- “oscillatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- oscillatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “oscillatio”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers