See also: poni

Hungarian

edit

Etymology

edit

From English pony.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈpoːni]
  • Hyphenation: pó‧ni
  • Rhymes: -ni

Noun

edit

póni (plural pónik)

  1. pony
    Synonyms: póniló; see also Thesaurus:

Declension

edit
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative póni pónik
accusative pónit pónikat
dative póninak póniknak
instrumental pónival pónikkal
causal-final póniért pónikért
translative pónivá pónikká
terminative póniig pónikig
essive-formal póniként pónikként
essive-modal
inessive póniban pónikban
superessive pónin pónikon
adessive póninál póniknál
illative póniba pónikba
sublative pónira pónikra
allative pónihoz pónikhoz
elative póniból pónikból
delative póniról pónikról
ablative pónitól póniktól
non-attributive
possessive - singular
pónié póniké
non-attributive
possessive - plural
póniéi pónikéi
Possessive forms of póni
possessor single possession multiple possessions
1st person sing. pónim pónijaim(or póniim)
2nd person sing. pónid pónijaid(or póniid)
3rd person sing. pónija pónijai(or pónii)
1st person plural pónink pónijaink(or póniink)
2nd person plural pónitok pónijaitok(or póniitok)
3rd person plural pónijuk pónijaik(or póniik)

Derived terms

edit
Compound words

Further reading

edit
  • póni in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN