państwowiec

Polish

Etymology

From państwo +‎ -owiec.

Pronunciation

• IPA^(key): /paɲˈstfɔ.vjɛt͡s/
• Rhymes: -ɔvjɛt͡s
• Syllabification: pań‧stwo‧wiec

Noun

państwowiec m pers

1. (literary, politics) statehooder (someone who thinks that the state is superior to all other organizations of social life)

Declension

Declension of państwowiec

	singular	plural
nominative	państwowiec	państwowcy/państwowce (deprecative)
genitive	państwowca	państwowców
dative	państwowcowi	państwowcom
accusative	państwowca	państwowców
instrumental	państwowcem	państwowcami
locative	państwowcu	państwowcach
vocative	państwowcze	państwowcy

Related terms

adjective

• państwowy

 

adverb

• państwowo

 

nouns

• państewko
• państwo
• państwowość

 

Further reading

• państwowiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• państwowiec in Polish dictionaries at PWN