piracium
Latin edit
Etymology edit
From pirum.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /piˈraː.ki.um/, [pɪˈräːkiʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /piˈra.t͡ʃi.um/, [piˈräːt͡ʃium]
Noun edit
pirācium n (genitive pirāciī or pirācī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pirācium | pirācia |
Genitive | pirāciī pirācī1 |
pirāciōrum |
Dative | pirāciō | pirāciīs |
Accusative | pirācium | pirācia |
Ablative | pirāciō | pirāciīs |
Vocative | pirācium | pirācia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants edit
- Sicilian: pirazzu
References edit
- piracium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “piracium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press