placabilis
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /plaːˈkaː.bi.lis/, [pɫ̪äːˈkäːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /plaˈka.bi.lis/, [pläˈkäːbilis]
Adjective
editplācābilis (neuter plācābile, comparative plācābilior); third-declension two-termination adjective
Declension
editThird-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | plācābilis | plācābile | plācābilēs | plācābilia | |
Genitive | plācābilis | plācābilium | |||
Dative | plācābilī | plācābilibus | |||
Accusative | plācābilem | plācābile | plācābilēs plācābilīs |
plācābilia | |
Ablative | plācābilī | plācābilibus | |||
Vocative | plācābilis | plācābile | plācābilēs | plācābilia |
Derived terms
editDescendants
edit- Italian: placabile
References
edit- “placabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “placabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- placabilis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- placabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.