placitus

LatinEdit

EtymologyEdit

Perfect active participle of placeō (be pleasing).

PronunciationEdit

ParticipleEdit

placitus (feminine placita, neuter placitum); first/second-declension participle

  1. pleasing, agreeable, acceptable, agreed upon
    Placiti dies.
    Appointed days.

DeclensionEdit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative placitus placita placitum placitī placitae placita
Genitive placitī placitae placitī placitōrum placitārum placitōrum
Dative placitō placitō placitīs
Accusative placitum placitam placitum placitōs placitās placita
Ablative placitō placitā placitō placitīs
Vocative placite placita placitum placitī placitae placita

Derived termsEdit

DescendantsEdit

  • Portuguese: prazo
  • Old Spanish: plazdo, plazo

ReferencesEdit

  • placitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • placitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • placitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • placitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • placitus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers