planiceps
Latin edit
Etymology edit
New Latin; from plānus (“flat”) + -ceps (“headed”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈplaː.ni.keps/, [ˈpɫ̪äːnɪkɛps̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpla.ni.t͡ʃeps/, [ˈpläːnit͡ʃeps]
Adjective edit
plāniceps (genitive plānicipitis); third-declension one-termination adjective
Usage notes edit
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension edit
Third-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | plāniceps | plānicipitēs | plānicipitia | ||
Genitive | plānicipitis | plānicipitium | |||
Dative | plānicipitī | plānicipitibus | |||
Accusative | plānicipitem | plāniceps | plānicipitēs | plānicipitia | |
Ablative | plānicipitī | plānicipitibus | |||
Vocative | plāniceps | plānicipitēs | plānicipitia |