plaskacz

Polish

Etymology

From plaskać +‎ -acz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈplas.kat͡ʂ/
• Rhymes: -askat͡ʂ
• Syllabification: plas‧kacz

Noun

plaskacz m animal

1. (slang) slap (blow dealt with the open hand)

   Synonym: liść

Declension

Declension of plaskacz

	singular	plural
nominative	plaskacz	plaskacze
genitive	plaskacza	plaskaczy
dative	plaskaczowi	plaskaczom
accusative	plaskacza	plaskacze
instrumental	plaskaczem	plaskaczami
locative	plaskaczu	plaskaczach
vocative	plaskaczu	plaskacze

Related terms

noun

• plaskun

 

verb

• plasnąć pf

 

Further reading

• 961-plaskacz at Obserwatorium językowe Uniwersytetu Warszawskiego