podróżnik

Polish

Etymology

From podróż +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈdruʐ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -uʐɲik
• Syllabification: po‧dróż‧nik

Noun

podróżnik m pers (female equivalent podróżniczka, diminutive podróżniczek)

1. traveller

Declension

Declension of podróżnik

	singular	plural
nominative	podróżnik	podróżnicy/podróżniki (deprecative)
genitive	podróżnika	podróżników
dative	podróżnikowi	podróżnikom
accusative	podróżnika	podróżników
instrumental	podróżnikiem	podróżnikami
locative	podróżniku	podróżnikach
vocative	podróżniku	podróżnicy

Further reading

• podróżnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• podróżnik in Polish dictionaries at PWN