pokurcz

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔ.kurt͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔkurt͡ʂ
• Syllabification: po‧kurcz

Etymology 1

Deverbal from pokurczyć.

Noun

pokurcz m animal

1. (biology) crossbreed, hybrid, mongrel

   Synonyms: kundel, mieszaniec

Declension

Declension of pokurcz

	singular	plural
nominative	pokurcz	pokurcze
genitive	pokurcza	pokurczów
dative	pokurczowi	pokurczom
accusative	pokurcza	pokurcze
instrumental	pokurczem	pokurczami
locative	pokurczu	pokurczach
vocative	pokurczu	pokurcze

Noun

pokurcz m pers

1. (colloquial, derogatory) shorty, shrimp

   Synonyms: karakan, knypek, konus, kurdupel

2. (colloquial, derogatory) eyesore, monstrosity

   Synonyms: pokraka, połamaniec

Declension

Declension of pokurcz

	singular	plural
nominative	pokurcz	pokurcze
genitive	pokurcza	pokurczów/pokurczy
dative	pokurczowi	pokurczom
accusative	pokurcza	pokurczów/pokurczy
instrumental	pokurczem	pokurczami
locative	pokurczu	pokurczach
vocative	pokurczu	pokurcze

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

pokurcz

1. second-person singular imperative of pokurczyć

Further reading

• pokurcz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pokurcz in Polish dictionaries at PWN